Onder het ruwe bolster van deze zwaargewichten zit een heel klein hartje. De Mastiff is een uitermate zachtaardige en kindvriendelijke gentleman. Hij houdt van een uitgestippeld leventje en maakt aan het begin van de dag de inventaris op van zijn eigendommen. Hij rekent erop dat alle activiteiten van die dag volgens een normaal patroon verlopen en is diep ongelukkig als hier wordt van afgeweken.
Ondanks zijn bijzondere geschiktheid als waakhond (niet te verwarren met verdedigingshond) is het een zeer, zeer rustig ras. Het grootste deel van de dag zult u hem dan ook liggend aantreffen. Logisch eigenlijk, want zoveel is er nu meestal ook weer niet te waken en dan maar waken om te waken, NEEN, dat gaat hem te ver. Hij waakt alleen daar waar het nodig is en zo hoort het ook. Dus daar ligt onze grote vriend. Zijn zware kop tussen de poten. Niets dat beweegt, behalve zijn constant op en neer gaande wenkbrauwen, want laat u niet misleiden hij houdt wel degelijk alles in de gaten.
Deze onbezorgde levensstijl geeft de indruk dat de Mastiff weinig of geen beweging nodig heeft, maar niets is minder waar. De enorme spiermassa waar hij over beschikt moet worden opgebouwd om volwaardig te kunnen functioneren en dat kan alleen door voldoende beweging, wordt dit laatste een dagelijkse bezigheid dan zal hij dit met het grootste plezier volbrengen. Dus het is niet zozeer de grootte van de tuin die telt (hij maakt er toch geen gebruik van), maar de tijd die je er samen op uittrekt.
De Mastiff is een sociale hond. Men kan hem heel gemakkelijk in roedel houden zonder dat daar ernstige problemen uit voortvloeien. Ook met andere rassen vlot het heel goed, maar dan wel op voorwaarde dat ook die andere dieren sociaal zijn.
Verder is de Mastiff ook ongelofelijk verknocht aan zijn familie en van kinderen houdt hij als geen ander. Hij zal zijn familie waar nodig ten alle tijden verdedigen en verlangt daar niets voor terug. Misschien enkel dat hij als volwaardig lid van het gezin behandeld wil worden en er zeker niet van houdt om in een hok te worden gezet. Zet men een Mastiff toch in een hok, dan zal deze niet alleen van verdriet wegkwijnen en erg schuw worden, maar bovendien alleen zijn hok verdedigen, maar zeker niet zijn “geliefden”.
Om de vertrouwensfunctie van waakhond te kunnen vervullen is het noodzakelijk dat de Mastiff een grote hond is die alleen al door zijn voorkomen mogelijke indringers afschrikt. Hoogte en gewicht zijn echter terecht niet in de standaard opgenomen omdat dit slechts een streven naar hoogte tot gevolg zou hebben. Hoe hoger hoe beter, mits dit gepaard gaat met voldoende massa, voortkomend uit een enorme ribwelving. De hoogte zal dus eerder moeten komen van borstdiepte dan van beenlengte. Hoogte en massa zijn prima zolang de hond goed loopt, goed op de benen staat en voldoende zwaar botwerk heeft om dit te ondersteunen. De Mastiff moet in ieder geval, en dit is heel voornaam, steeds langer dan hoog zijn! Een lengte die voornamelijk voortkomt uit het ver naar achter reiken van de zwevende ribben. Verder heeft hij brede lendenen en heel diepe flanken. (een opgetrokken buik is verwerpelijk)
De zwaarste hond aller tijden is de Mastiff Aicama Zorba of La Suza , die in 1989, volgens het Guinness Book of Worldrecords, 142 kg woog met een schofthoogte van 88 cm . U mag dit echter niet als referentiepunt nemen. Een reu van 80 kg . met een schofthoogte van 75 cm . is al een hele behoorlijke.
Het hoofd moet zeer breed zijn en een vierkante indruk wekken.De schedel onder normale omstandigheden, vlak, maar gerimpeld als zijn aandacht getrokken wordt. De stop is duidelijk met een over de gehele lengte, volle en vrij korte snuit, welke echter nooit korter mag zijn als 1/3 van de totale hoofdlengte.
De Mastiff heeft kort haar, maar de vacht is iets langer op nek, rug en schouders. Er is keuze uit de volgende kleuren: het reekleurige blond (fawn), het gestroomd (brindle) en het abrikoos (apricot). Bij het fokken mogen de verschillende kleuren gecombineerd worden. Kleur is een kwestie van smaak. Laat dit voor u echter nooit van doorslaggevend belang zijn bij een eventuele keuze. Men koopt ook geen auto alleen om zijn mooie kleur. Wat een Mastiff absoluut wel moet hebben en bij welke kleur dan ook, is een heel zwart masker en dit over de gehele voorkant van zijn kop. Zwarte oren en donkere ogen. Beiden klein.
Verder kan nog gezegd worden dat de Mastiff een matige eter is en zeker geen schrokker. Het is een relatief gezond ras met weinig echte kwalen.
Tot slot nog de waarschuwing:
Behoed u voor het Mastiff-virus! Eens een Mastiff, altijd een Mastiff.
